Przeszukaj forum

Panowie potrzebuje podać mojemu rabarberowi potas dolistnie jakie Wogole są nazwy nawozów Znalazłem tylko FOSFYN ale nie wiem czy to się sprawdzi w rabarberze

Czy nawożenie potasem jesienią jest opłacalne - takie pytanie zadaje sobie wielu rolników. W licznych doświadczeniach polowych K+S KALI GmbH, porównywano wiosenne i jesienne stosowanie potasu. Wyniki wskazują, ze szczególnie na glebach lekkich wczesne nawożenie potasowe jesienią może być najlepszym rozwiązaniem. Ilustruje to doświadczenie z lokalizacji w Niemczech, w Saksonii-Anhalt z 5 – letnim płodozmianem (rys.1). Wyniki z doświadczenia wskazują, ze stosowanie nawozu potasowego jesienią po zbiorach ma sens. Nawożenie na ściernisko to z reguły plusy: dobre właściwości jezdne a także możliwość zastosowania pełnej dawki składnika. Do nawożenia jesienią skłania również fakt, ze potas spełnia ważna funkcje w mrozoodporności upraw ozimych. Znajdujace się w komórkach roślin jony potasowe działają jak środek przeciwko ich zamarzaniu. Zwiększają one ciśnienie osmotyczne, tym samym opóźniają tworzenie się kryształków lodu w komórkach, a wiec zapobiegają ewentualnemu uszkodzeniu komórek. Jednocześnie dzięki funkcji potasu, jako regulatora działania aparatów szparkowych, zmniejsza się niekontrolowana utrata wody. Stosowanie Korn-Kali pokrywa w pierwszej kolejności zapotrzebowanie roślin na potas, magnez i siarkę. Szczególnie na glebach lekkich i o małej zasobności składników, już jesienią dostępność np. siarki może stanowić problem, ponieważ na skutek opadów dostępność siarki siarczanowej może być zbyt mała. Magnez z Korn Kali, pochodzący z naturalnego minerału, jakim jest kizeryt, wpływa na lepszy wzrost systemu korzeniowego, zapewniając roślinom dobre warunki rozwoju już na starcie. Ile potasu stosować? Dawka Korn-Kali uzależniona jest od zapotrzebowania na potas danej uprawy lub płodozmianu, dotychczasowego nawożenia potasowo-magnezowego, wymagań roślin uprawnych dotyczących makroelementów (takich jak magnez, siarka) oraz od ilości dostarczonych składników w nawożeniu organicznym. Wartości podane w tabeli to wskazówki dla niektórych ważniejszych upraw, przy średniej zasobności potasu w glebie. Źródło: K+S Polska

Burak cukrowy to uprawa, która wciąż cieszy się ogromnym zainteresowaniem producentów rolnych mimo, że jest to uprawa czasochłonna i co ważniejsze kosztochłonna. Zajmijmy się jednym z najważniejszych aspektów w produkcji buraka, a mianowicie nawożeniem. Burak jest uważany za roślinę wymagającą jeśli chodzi o nawożenie i istotnie tak jest, natomiast wysokie wymagania nie dotyczą wszystkich składowych nawożenia. Warto wiedzieć co dla buraka jest najważniejsze, aby nawozić go w sposób świadomy i zrównoważony. Niezwykle pomocnym narzędziem w uprawie buraka są analizy gleby, do których wykonania jest zobligowany każdy rolnik chcący uprawiać tę roślinę. Korzystanie z wyników analiz gleby przy planowaniu nawożenia może pomóc zaoszczędzić sporą część środków przeznaczonych na nawozy. Odczyn Gleby i wapń odżywczy Pierwszym czynnikiem w nawożeniu jaki ma olbrzymi wpływ na wydajność w produkcji buraków jest odczyn gleby. Tu bardzo istotne jest dobre planowanie – gdzie w poszczególnych latach będziemy siać buraki ponieważ optymalnym terminem wapnowania stanowiska jest zastosowanie wapna pod przedplon buraka, tak by w momencie siewu odczyn był optymalny. Z różnych względów nie zawsze jest to możliwe. Alternatywą jest stosowanie wysokoreaktywnego wapna węglanowego w postaci mezocalcu, co pozwala stworzyć mikro pH w strefie korzenienia się roślin, co daje efekt podobny do tradycyjnego wapnowania na mniejszą skalę. Jest on także doskonałym źródłem wapnia odżywczego dla roślin buraka. Burak należy do grupy roślin wrażliwych na niski odczyn gleby. Zakres pH dla tej uprawy wynosi 5,5-7,5 przy czym w warunkach pH 5,5 musimy się już liczyć ze znacznym spadkiem plonu. Trzeba pamiętać, że uregulowany odczyn gleby będzie determinować efektywność całej reszty nawożenia jaką zastosujemy. Potas Drugim składnikiem istotnym w uprawie buraków jest potas. Jest to składnik, którego buraki potrzebują najwięcej i akumulują go w ilości ok. 5 kg K2O/t plonu. Niemniej jednak buraki mają tendencję do pobierania potasu w sposób luksusowy i nie ma sensu podawanie tego składnika w nadmiarze ponieważ buraki i tak ten składnik pobiorą, co będzie skutkować obniżeniem jakości korzeni. Jeżeli chodzi o źródła tego składnika to bardzo istotnym jest przedplon buraków. Jeżeli na polu została pozostawiona słoma, był siany poplon np. gorczyca, to buraki będą miały do dyspozycji spore ilości potasu. Natomiast w postaci nawozów mineralnych należy uzupełnić tę ilość potasu, której brakuje po uwzględnieniu zasobności gleby, przedplonu i zaaplikowanych nawozów organicznych. Najlepszym momentem na nawożenie potasem w burakach jest jesień, w roku poprzedzającym siew buraków. Fosfor Kolejnym składnikiem, istotnym w nawożeniu buraka cukrowego jest fosfor. Buraki akumulują ok. 2kg P2O5 na każdą tonę plonu. Ten składnik należy podawać w uprawie buraka na dwa sposoby. Pierwszy to nawożenie nawozami typu NP bezpośrednio przed siewem buraków tak by nawóz został wymieszany w wierzchniej warstwie gleby i dostarczyć łatwo dostępnego fosforu młodym roślinom. Nawożenie fosforem bezpośrednio przed siewem powoduje zwiększenie efektywności fosforu nawozowego ponieważ skraca się czas między aplikacją, a pobieraniem fosforu przez korzeń, co zmniejsza straty spowodowane uwstecznianiem się fosforu. Dodatkowo efektywność fosforu można podnieść poprzez zastosowanie fosforu w formie Top Phos, która dodatkowo zabezpiecza ten pierwiastek w glebie przed uwstecznianiem i stratami. Drugą metodą na zwiększenie efektywności nawożenia buraków fosforem jest jego aplikacja w sposób ultrazlokalizowany w postaci mikronawozów. Tutaj forma nawozu odgrywa istotną rolę. Składniki podawane w bezpośrednim sąsiedztwie kiełkujących nasion nie mogą być zbyt skoncentrowane i agresywne. Istnieje bowiem ryzyko osłabienia wschodów. Idealnym do takiej aplikacji wydaje się być nawóz Physiostart, którego skład jest dostosowany do potrzeb pokarmowych młodych roślin, ryzyko negatywnego wpływu jest zredukowane do minimum, ponadto zawiera kompleks Physio+ stymulujący roślinę do rozbudowy systemu korzeniowego, co w późniejszym okresie przekłada się na większa odporność roślin na stresy środowiskowe oraz lepsze wykorzystanie potencjału stanowiska. Azot najbardziej plonotwórczy składnik jest również istotny w burakach natomiast zwiększanie dawek w tej uprawie nie daje tak bezpośredniego przełożenia na plon, jak w przypadku upraw np. zbożowych. Buraki wymagają stosunkowo niewielkich dawek tego składnika i akumulują ok 2,4 kg N/t plonu. Co przy przeciętnym plonie 50 t daje ilość 120 kg N/ha. Pamiętajmy o azocie mineralnym w glebie oraz o azocie z nawozów organicznych jeśli takowe są stosowane. W rezultacie przy nawet bardzo wysokich wydajnościach buraków nie powinno się stosować nawożenia mineralnego na poziomie wyższym niż 120 kg N/ha. Istotną kwestią jest również termin stosowania azotu w burakach. Jeżeli podajemy azot pogłównie musimy się liczyć z wydłużeniem wegetacji buraka i późniejszym gromadzeniem cukru w korzeniach. Dlatego zwłaszcza przy planowanej wczesnej odstawie buraka do cukrowni powinno się przyspieszać podanie azotu i w wielu przypadkach podać go w całości przedsiewnie. Natomiast jeżeli wiemy, że buraki długo pozostaną w polu możemy nawozić później. Bartłomiej Anioła fot. http://www.agrofoto.pl/forum/gallery/image/297349-burak-cukrowy/

Jesień to czas intensywnych prac w rolnictwie, w tym również na użytkach zielonych. Ten moment to nie tylko okres zbiorów ostatnich pokosów, ale również zasiewów nowych łąk i pastwisk. Mimo, iż mamy już drugą połowę września możemy wciąż przeprowadzić siew traw. Polecamy w tym terminie mieszanki życicowe do intensywnej uprawy na gruntach ornych jak BG-1 Milkway Sprint oraz BG-2 Milkway Tetra. Mieszanki te możemy wysiać do końca września i wczesną wiosną zbierać pierwsze plony. W przypadku BG-1 Milkway Sprint już w drugiej połowie kwietnia (w optymalnych warunkach) zbieramy pierwszy pokos, a drugi najczęściej łączymy z pierwszym pokosem łąk trwałych. Intensywnie użytkując obie mieszanki możemy zebrać 5 pokosów w jednym roku. Dzięki temu mamy dużo sianokiszonki o bardzo wysokich parametrach jak wysoka zawartość cukru oraz bardzo wysoka strawność. Wrzesień i październik na użytkach istniejących to dobry moment na przygotownie traw do zimy poprzez wykoszenie niewyjadów na pastwiskach oraz nawożenie. Jesienne nawożenie fosforem i potasem przeprowadzamy w celu zwiększenia zimotrwałości użytków zielonych. Jest to zabieg niezbędny szczególonie na gruntach narażonych na tworzenie się zastoisk wodnych i wywiewanie okrywy śnieżnej. Fosfor wzmacnia system korzeniowy, potas natomiast zagęszcza sok komórkowy. Jest to również odpowiedni czas na regulację odczynu gleby poprzez zastosowanie wapnowania pogłównego łąk i pastwisk. Listopad to również czas nawożenia organicznego użytków zielonych obornikiem. Warunkiem powodzenia takiego nawożenia jest użycie obornika dobrze przefermentowanego i drobne, równomierne rozrzucenie w dawce nie większej jak 20 ton na hektar. Dzięki tym zabiegom nasze trawy lepiej przetrwają trudne zimowe warunki, a wiosną szybciej wystartują w wyścigu o wysoką produkcyjność. Piotr Kowalski Product Manager Barenbrug Polska Sp. z o.o.

Tak jak w tytule jaki nawóz bardziej polecacie ?

Cześć Forumowicze Mam jedno pytanko do was drodzy koledzy :-) Co sądzicie żeby dać na żyto ozime w marcu odmiana ( Dańkowskie diamnet ) 100kg polifoski 6+100kg salmagu to wymieszać a na drugą dawkę 150 kg saletrzaku ? Oraz jeszcze jedno pytanko polećcie mi jakąś dobra mieszaninę środków na owo żyto a mianowicie chodzi mi o jakiś herbicyd do poprawy jesiennego zabiegu gdzie zastosowany był boxer 800 ec do tego jakiś fungicyd także antywylegacz i chciałbym odrazu tam dodać nawozy dolistne Jakie środki polecacie do takiej mieszaniny żeby przyniosły super efekt Dzięki za każdą propozycje i trzymajcie się ciepło Narazicho

Wieloletnie doświadczenia rolników wskazują, że kondycja upraw ozimych wiosną uzależniona jest od ich jesiennego przygotowania do zimy. Decyzje podjęte jesienią mają wpływ na przyszły plon-to właśnie w tym okresie rzepak ‘programuje’ liczbę rozgałęzień i potencjalną liczbę łuszczyn. Zboża natomiast rozkrzewiają się i to, jak wiele rozkrzewień zostanie wytworzonych przekłada się na liczbę źdźbeł kłosonośnych. Po zasiewie oziminy mają przed sobą 60-100 dni wegetacji jesiennej, ich rozwój i kondycja z jaką rozpoczną okres zimowania, zależy w dużej mierze od warunków atmosferycznych w tym okresie. Spośród czynników, które wywierają wpływ na przezimowanie upraw najważniejsze są: wilgotność gleby po siewie oraz dostatecznie długi okres przedzimowej wegetacji, podczas którego rozwijają się korzenie. Dobrze rozbudowany system korzeniowy to gwarancja prawidłowego pobierania wody i efektywnego gromadzenia substancji odżywczych, zwłaszcza, że niektóre z nich tj. fosfor i potas- tak istotne w przygotowaniu roślin do zimy, mogą być słabiej pobierane w niskich temperaturach jesienią. Wiadomo, że rzepak ozimy mając nieuszkodzony stożek wzrostu, może przetrwać zimę nawet po utracie liści, o ile ma dostatecznie wykształcone zdrowe korzenie, które dostarczają ze zgromadzonych zasobów substancji odżywczych do regeneracji w okresie przedwiosennym. Zapas składników pokarmowych w korzeniach oraz łagodny proces hartowania roślin są kluczowe dla dobrego przezimowania. Przygotowując uprawy do zimy powinniśmy pamiętać o odpowiednim nawożeniu, zwłaszcza zaopatrzeniu we wspomniany fosfor i potas. Uprawy odpowiednio zaopatrzone w fosfor racjonalnie gospodarują wodą, co jest ważne w przypadku coraz częstszego braku opadów jesienią. Potas odgrywa istotną rolę w budowaniu rozety liściowej- chroniącej stożek wzrostu oraz zagęszcza sok komórkowy- zwiększając tym samym zimotrwałość. Oprócz nawożenia makroskładnikami, bardzo ważna jest również dostępność mikroskładników: boru, manganu, miedzi, molibdenu i cynku. Bor jest niezbędny dla prawidłowego rozwoju systemu korzeniowego i rozety liściowej, mangan stymuluje pobieranie fosforu, a tym samym pośrednio wpływa na budowę korzeni. Niedobór np. molibdenu wchodzącego w skład enzymu- reduktazy azotanowej może skutkować nagromadzeniem azotanów w soku komórkowym, a tym samym dużym uwodnieniem tkanek i większą podatnością na przemarzanie. Aby wspomóc przyswajanie makro i mikroskładników rolnicy coraz częściej sięgają po preparaty biostymulujące. Zawierają one substancje biologicznie czynne, aktywujące kluczowe procesy fizjologiczne w roślinie, takie jak stymulacja aktywności enzymów odpowiedzialnych za odżywianie mineralne, a co za tym idzie zwiększają szansę na maksymalne wykorzystanie zastosowanych nawozów. Jeśli chodzi o nawożenie azotem, to należy do niego podejść z umiarem, gdyż zbyt duża jego ilość, może skutkować nadmierna stymulacją wzrostu wegetatywnego i zwiększoną podatnością na choroby. Pamiętajmy, że uprawy ozime budują plon już od jesieni, a nasze błędy i zaniedbania mogą skutkować stratami, które trudno będzie nadrobić wiosną. Tylko rośliny prawidłowo rozwinięte i dobrze odżywione są w stanie dobrze przezimować i zapewnić satysfakcjonujący plon.