RADCA PRAWNY PODRZUCIŁ COŚ takiego
Wiele pytań, jakie do nas kierujcie dotyczą legalności karania za niestosowanie się do zasłaniania ust i nosa art. 116 § 1a k.w. Postanowiliśmy, zatem na te potrzeby stworzyć niniejszy post, aby wyjaśnić Państwu, iż stosowanie tegoż artkułu, jako podstawę do nałożenia mandatu wg. naszej oceny jest sprzeczne z prawem.
Zacznijmy, zatem od początku tej farsy COVIDOWEJ i od prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w Kościanie z dnia 8 czerwca 2020 r. II W 71/20 o odmowie wszczęcia postępowania o ukaranie za brak maseczki, w jakim Sąd stwierdził, iż przepisy dotyczące ograniczeń, jakie (NIE)rząd wprowadził w drodze rozporządzenia nie są zgodne z polskim prawem i dlatego nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa na terytorium Rzeczypospolitej Polski.
W tym postanowieniu Sąd kluczowo wypowiedział się, iż wprowadzone obostrzenia, nakazy i zakazy zostały na zasadzie rozporządzeń, natomiast według Konstytucji RP (art. 31 ust. 3) Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw. Tym samym, wszelkie obostrzenia wprowadzone w formie rozporządzeń są niezgodne z prawem.
Jak zapewne już Państwo wiecie w dniu 28 listopada 2020 roku został opublikowana nowelizacja ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. 2008 Nr 234 poz. 1570 z późn. zm.) nie zawiera przepisów nakładających powszechny obowiązek zasłaniania ust i nosa.
Spójrz, że art. 46a stanowi, iż w przypadku wystąpienia stanu epidemii lub stanu zagrożenia epidemicznego o charakterze i w rozmiarach przekraczających możliwości działania właściwych organów administracji rządowej i organów jednostek samorządu terytorialnego, Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, na podstawie danych przekazanych przez ministra właściwego do spraw zdrowia, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, ministra właściwego do spraw administracji publicznej, Głównego Inspektora Sanitarnego oraz wojewodów.
Z pkt. 2 w/w artykułu wynika, iż: rodzaj stosowanych rozwiązań – w zakresie określonym w art. 46b – mając na względzie zakres stosowanych rozwiązań oraz uwzględniając bieżące możliwości budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, zaś art. 46b stanowi, iż W rozporządzeniu, o którym mowa w art. 46a, można ustanowić: pkt. 4a) – obowiązek stosowania określonych środków profilaktycznych i zabiegów; pkt. 13) nakaz zakrywania ust i nosa, w określonych okolicznościach, miejscach i obiektach oraz na określonych obszarach, wraz ze sposobem realizacji tego nakazu.
Zatem jak wynika z powyższego obowiązek zasłaniania ust i nosa nie pochodzi z ustawy a z rozporządzenia a zatem jest on nadal sprzeczny z treścią art. 31 ust 3 Konstytucji RP i nie może być stosowany, jako prawo powszechnie obowiązujące.
Więc już w tym miejscu należy stwierdzić, iż „obowiązek” ten nie istnieje.
W kwestii artykułu 116 k.w. Podkreślić należy, iż brak jest podstaw prawnych do karania z nie stosowanie się do „obowiązku” zasłaniania ust i nosa osób zdrowych.
Spójrzmy na samym początku na treść zapisu art. 116 k.w. który mówi:
§ 1. Kto, WIEDZĄC o tym, że:
1) jest chory na gruźlicę, chorobę weneryczną lub inną chorobę zakaźną albo podejrzany o tę chorobę,
2) styka się z chorym na chorobę określoną w punkcie 1 lub z podejrzanym o to, że jest chory na gruźlicę lub inną chorobę zakaźną,
3) jest nosicielem zarazków choroby określonej w punkcie 1 lub podejrzanym o nosicielstwo, nie przestrzega nakazów lub zakazów zawartych w przepisach o zapobieganiu tym chorobom lub o ich zwalczaniu albo nie przestrzega wskazań lub zarządzeń leczniczych wydanych na podstawie tych przepisów przez organy służby zdrowia, podlega karze grzywny albo karze nagany.
§ 1a. Kto nie przestrzega zakazów, nakazów, ograniczeń lub obowiązków określonych w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, podlega karze grzywny albo karze nagany.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto, sprawując pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną, nie dopełnia obowiązku spowodowania, aby osoba ta zastosowała się do określonych w § 1 nakazów, zakazów, wskazań lub zarządzeń leczniczych.
Co to oznacza?
A no to, że karalność z art. 116 § 1 k.w. jest uzależniona od WIEDZY obwinionego, że jest osobą chorą w rozumieniu art. 2 ust 20 ustawy z dnia 05 grudnia 2008 o zapobieganiu (…), podejrzaną o zakażenie w rozumieniu art. 2 ust 21 w/w ustawy lub nosicielem wirusa.
A zatem policjant oceniający sytuację musiałby posiadać wgląd do naszej dokumentacji medycznej na podstawie, jakiej mógłby, jedynie wiarygodnie stwierdzić, że osoba, wobec której podejmuje interwencję za brak zasłaniania ust i nosa, z całą pewnością wie, że jest chora, podejrzana o zarażenie się lub że jest nosicielem wirusa. Podjęcie interwencji wobec osoby zdrowej lub takiej, która nie wie, czy spełnia którykolwiek z warunków z art. 116 § 1 k.w., nie uzasadnia obwinienia jej o popełnienia wykroczenia wskazanego w tym przepisie z uwagi na brak takiej wiedzy przez policjanta, jaki interwencję prowadzi.
Wynika z tego, iż brak jest podstaw prawnych do ukarania takiej osoby za nie zasłanianie ust i nosa.
Inna byłaby sytuacja gdyby policjant podczas sprawdzania danych w systemie uzyskał potwierdzenie, iż osoba w stosunku, do której jest prowadzona interwencja jest objęta kwarantanną lub izolacją. Wówczas istniałaby podstawa prawna do nałożenia mandatu za nie zasłanianie ust i nosa, lecz takich osób raczej policja nie wylegitymuje gdyż są one w izolacji.
Przepis § 1a co prawda sankcjonuje nieprzestrzeganie zakazów, nakazów, ograniczeń lub obowiązków określonych w przepisach o zapobieganiu i zwalczaniu chorób zakaźnych u ludzi, jednakowoż zgodnie z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej – ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw. Nadto, zgodnie z art. 8 ust. 1 Konstytucji RP Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej.
Zatem jak wynika z powyższego na chwile obecna brak jest podstawy prawnej do ukarania obywatela, jaki nie stosuje się do wytycznych (NIE)rządu, ponieważ jego zachowanie nie jest w tym zakresie niezgodne z prawem powszechnie obowiązującym.
W tym miejscu należy dodać, iż na chwile obecna nie jest potwierdzone żadnymi badaniami naukowym, iż zasłanianie ust i nosa jest skuteczną metodą w walce z COVID – 19 a tym samym zalecenia (NIE)rządu w tym zakresie należy rozważyć pod kontem eksperymentu naukowego, na jaki zgodnie z art. 39 Konstytucji RP osoba w nim uczestnicząca musi wyrazić zgodę. Jeśli zatem Państwo jej nie wyrażaliście nie posiadacie obowiązku zasłaniania ust i nosa.
