Przeszukaj forum
Pokazywanie wyników dla tagów 'szkodniki'.
Znaleziono 52 wyników
-
![Trawa niszczone przez dziki]()
Człowiek stara się, aby coś było a przyjdą szkodniki i zniszczą zawsze. Co kilka dni przychodzą dziki i niszczą to co zostało z tej trawy. Nie ma odpowiedzialnych za to. Od koła łowieckiego dostaliśmy tylko jakiś płyn. Ogrodzone pole sznurkami, szmatki wypsikane tym a i tak wchodzą i niszczą! Na dodatek atakują świeżo posianą trawę kawał był tak zniszczony w tamtym roku, wyschło podczas suszy to teraz zasialiśmy nową na własny koszt ale jak tak dalej pójdzie to i ją zniszczą. Nie mam lasu nigdzie blisko, to dzików jest coraz więcej! Pole za budynkami zaraz... -
Zwójki - (Tortricidae) – rodzina małych motyli aktywnych o zmierzchu i w nocy. Ich nazwa wzięła się od tego, że gąsienice wielu gatunków (choć nie wszystkie) zwijają za pomocą przędzy liście roślin, na których żerują. Zwójkowate to drobne motyle o rozpiętości skrzydeł do ok. 25 mm.Jest to druga co do liczebności rodzina motyli w Polsce - do tej pory wykazano występowanie prawie 450 gatunków. Do najlepiej znanych należą: owocówka jabłkóweczka (Cydia pomonella) i owocówka śliwkóweczka (Cydia funebrana), których gąsienice odpowiedzialne są za robaczywienie owoców.
-
Pryszczarek pszeniczny - (łac: Sitodiplosis mosellana gehin). Pryszczarek pszeniczny to muchówka z rodziny pryszczarkowatych. Jest długości ok. 2 mm, ma smukłe ciało w kolorze pomarańczowym i długie nogi. Samice składają jaja w kwiatkach zbóż, a larwy zimują w glebie w resztkach pożniwnych. Pryszczarek żeruje na ziarniakach pszenicy, żyta, owsa i jęczmienia. Wysysają z nich soki, co powoduje pękanie okrywy owocowej kłosków, a nawet infekcje wirusowe. Przed żniwami schodą pod glebę. Aby je zwalczyć, należy prowadzic prawidłową agrotechnikę oraz zmianowanie.
-
Pędziorek chmielowiec - (Tetranychus urticae) – gatunek roztocza z rodziny przędziorkowatych. Powszechny szkodnik, żerujący na około 180 gatunkach roślin, w tym na około 100 gatunkach roślin użytkowych. Samice mają kształt owalny, zmieniają barwę w zależności od pory roku. Zimujące samice są koloru ceglastopomarańczowego, natomiast w lecie są koloru żółto-zielonego. Samice mają zdolność do wytwarzania pajęczynki. Samce są kształtu romboidalnego i mniejsze od samic. Działanie szkodliwe mają pajęczaki dorosłe oraz larwy i nimfy. Stadium zimującym jest zapłodniona samica, która chowa się w glebie. Jaja są składane po spodniej stronie liści. Samica składa około 100 jaj. Pełen rozwój, w zależności od warunków trwa od jednego do trzech tygodni.
-
Pryszczarek kapustnik - (Dasineura brassicae Winn.) jest szkodnikiem łuszczyn rzepaku o znaczeniu gospodarczym, zwłaszcza przy jednoczesnym występowaniu chowacza podobnika (Ceutorhynchus assimilis Payk.), ponieważ powodowane przez niego uszkodzenia ułatwiają pryszczarkowi kapustnikowi składanie jaj w łuszczyny rzepaku. Natomiast uszkodzenia łuszczyn, spowodowane przez pryszczarka kapustnika, umożliwiają rozwój groźnych chorób rzepaku, takich jak: sucha zgnilizna kapustnych, czerń krzyżowych i szara pleśń. Stąd, ze względu na jego znaczenie gospodarcze, już w roku 1980 włączono tego szkodnika do ogólnokrajowego monitorowania szkodliwości i corocznie oceniano procent uszkodzonych łuszczyn rzepaku ozimego zarówno w skali kraju jak i województw oraz podległych im delegatur
-
Drutowce - Ze względu na wysoką liczebność i powszechne występowanie, drutowce należą do najgroźniejszych szkodników spotykanych na działkach i w uprawach polowych. Nazwą tą objęte są larwy licznych gatunków chrząszczy z rodziny sprężykowatych. Drutowce osiągają długość 25 mm, a ich ciało, walcowate lub spłaszczone jest barwy żółtej lub brązowej. Oskórek pokrywający ciało larwy jest gruby i twardy nadający sztywność, co znajduje odzwierciedlenie w nazwie. Larwy różnią się od siebie zakończeniem odwłoka, który u poszczególnych gatunków może mieć kształt stożkowaty, ukośnie ścięty z prostymi lub zagiętymi wyrostkami. Drutowcom najbardziej odpowiadają gleby próchniczne o odczynie zbliżonym do obojętnego. Najwięcej drutowców gromadzi się na łąkach, pastwiskach, na plantacjach wieloletnich traw oraz w miejscach zachwaszczonych perzem. Próg szkodliwości dla drutowców wynosi 11 – 20 larw na 1 m2.
-
Ploniarka zbożówka - (Oscinella frit) – gatunek owada z rodziny niezmiarkowatych (Chloropidae). Żeruje na roślinach wiechlinowatych i może powodować różnej wielkości straty, w zależności od zaatakowanego gatunku rośliny oraz pokolenia. Ograniczeniu jej liczebności sprzyja między innymi prawidłowa agrotechnika. Pierwszy i jednocześnie masowy pojaw na kukurydzy stwierdzono w Polsce, w 1954 roku. Ploniarka najczęściej atakuje młode rośliny. Larwy pokolenia I i III niszczą liście sercowe, a II pokolenia głównie niedojrzałe ziarniaki. Liść sercowy jest zżółkły i można go łatwo wyciągnąć. U podstawy liści da się zauważyć zgniliznę, larwę, czy poczwarkę.
-
Witam wszystkich jestem nowy na na forum i przychodzę tu z małym problemem. Mianowicie posiadam sporo świerków srebrnych i białych. Ostatnio zauważyłem dziwne skręcanie się igieł na czubkach głównie świerka srebrnego, choć sporadycznie widać to również na białym. Nie znalazłem nigdzie w sieci informacji o tym więc mam nadzieje ze tu znajdę odpowiedz Nie jestem pewien czy to jakaś choroba, czy może grzyb albo jakiś robak.
-
Cześć! Proszę o pomoc: co może być przyczyną pojawienia się takich narośli na owocach dyni odmiany Bambino? Czy to trefny, przekrzyżowany materiał siewny? Dziękuję i pozdrawiam.
-
![Uszkodzenia rzepaku]()
Jaki szkodnik powoduje przedstawione zgryzy? -
Jak pryskacie swoje silosy zbożowe? Jakich masek przeciw gazowych używacie?
-
Błyszczka jarzynówka - (Phytometra gamma), owad zaliczany do rodziny sówkowatych, występujący w Eurazji i północnej Afryce.Osiąga rozpiętość skrzydeł do 4,5 cm. Ubarwienie skrzydeł brunatnoszare z czerwonawym odcieniem, pośrodku przedniej pary jasna plama w kształcie litery gamma, tylne skrzydła żółtawoszare z ciemnym brzegiem, tułów i odwłok szare. Motyle pojawiają się licznie od maja do września, przylatują z północnej Afryki. Latają także w ciągu dnia (w przeciwieństwie do większości sówkowatych), żywią się nektarem kwiatów. Samice składają jaja na różnych gatunkach roślin, także uprawnych, i na sadzonkach w szkółkach leśnych. Żerujące gąsienice wyrządzają znaczne szkody w uprawach m.in. lnu, tytoniu, roślin krzyżowych, a także młodych sosen. Gąsienice są jasnozielone, niekiedy z niebieskawym odcieniem, z pojedynczymi kępkami włosków na ciele, na grzbiecie mają białe paski, po bokach żółte. Przepoczwarczenie następuje po kilku tygodniach na spodniej stronie liści, w wełnistym kokonie, motyle pojawiają się po 2-3 tygodniach. W ciągu 1 roku rozwijają się 3-4 pokolenia. Część motyli odlatuje jesienią do krajów południowych.
-
Śmietka kapuściana - (Delia radicum). Jest to ciemnoszara muchówka, długości do 6 mm. Beznoga larwa jest biaława, długości do 8 mm. Bobówka do 7 mm jest koloru brunatnego. Gatunek ten występuje w 2 - 3 pokoleniach. Zimuje w stadium bobówki w glebie na głębokości do 15 cm. Uszkodzone przez larwy rośliny są pozbawione bocznych korzeni, a na korzeniu palowym widoczne są wżery w postaci płytkich korytarzy. Już trzy larwy śmietki mogą całkowicie zniszczyć rozsadę będącą w fazie do 4-6 liści. Starsze rośliny są bardziej tolerancyjne. W przypadku stwierdzenia uszkodzeń, odpowiednia uprawa ziemi (obsypywanie), ułatwia szybszą regenerację korzeni powyżej miejsca uszkodzenia i roślina w dalszej fazie rozwoju tworzy normalną główkę. Dotyczy to głównie późnych odmian. Śmietka kapuściana stanowi corocznie zagrożenie dla wczesnych odmian kapusty białej, włoskiej, kapusty pekińskiej, kalafiorów i brokułów, kiedy pierwsze pokolenie śmietki osiąga największą liczebność w okresie ich wczesnej fazy wzrostu. Podobna sytuacja ma miejsce w odniesieniu do upraw na późny zbiór (kapusta pekińska, brokuł) w drugiej połowie lata, kiedy występuje drugie względnie trzecie pokolenie śmietki kapuścianej.
-
Słodyszek rzepakowy - to jeden z najgroźniejszych szkodników rzepaku, którego larwy żerują na pąkach kwiatowych lub na zawiązkach kwiatów i nasion. Przedstawiamy zalecenia dotyczące zwalczania tego szkodliwego owada. Straty w wyniku żerowania tego szkodnika w niektórych latach mogą sięgnąć nawet 50% plonu. Najgroźniejsze są chrząszcze żerujące na pąkach kwiatowych. Nadgryzają bowiem pąki u nasady, powodując ich usychanie i opadanie. W kwiatach wyjadają pylniki najczęściej nie uszkadzając zalążni, tak że rozwija się normalna łuszczyna. Larwy żywią się pyłkiem lub nektarem. Mogą też nadgryzać łuszczyny. Chrząszcz długości 2-2,5 mm, jest czarny o metalicznym połyskiem o odcieniu granatowym lub ciemnozielonym. Czułki ma buławkowate, 3-członowe. Jajo jest białe, wydłużone, długości około 0,5 mm. Larwa długości 3-4 mm, biała z ciemniejszą głową i 3 parami odnóży. Na grzbiecie ma ciemne plamki.
-
Chowacz czterozębny - (Ceutorrhynchus quadridens) – gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych (Curculionoidae).Żyje na obszarze Europy z wyłączeniem północnej części Półwyspu Skandynawskiego. Dorasta do 3 mm długości. Barwa ciała jest niebieskoczarna z szarymi łuseczkami.Zimuje w ściółce, w górnej warstwie gleby. Na wiosnę samice składają jaja, a rozwój ich trwa do 3 miesięcy. Biała larwa długości do 6 mm posiada brunatną głowę. Jej poczwarka jest barwy żółtawej i posiada długi ryjek. Chrząszcz ten jest groźnym szkodnikiem roślin krzyżowych. Występowaniu chowacza sprzyjają rejony intensywnej uprawy warzyw z rodziny krzyżowych, oraz brak nawożenia mineralnego. Wyjedzone przez larwy chodniki w nerwie liścia, ogonku liściowym i rdzeniu łodygi, który jest całkowicie wydrążony przez licznie żerujące larwy. Uszkodzone rośliny są zahamowane we wzroście, czasem łodygi łamią się.
-
Gnatrz rzepakowiec - (Athalia colibri), owad z rzędu błonkówek zaliczany do rodziny pilarzowatych. Zamieszkuje Europę, część Azji, Amerykę Północną i południową Afrykę. Larwy gnatarza rzepakowca koloru ciemnozielonego są szkodnikami roślin krzyżowych, głównie rzepaku. Owad dorosły osiąga 7 mm długości ciała, ubarwienie odwłoka pomarańczowe, głowa czarna. Chowacz brukwiaczek - Ceutorhynchus napi. Jest to niewielki chrząszcz osiągający 3-4mm długości, jednolicie szary. Zaliczany jest do groźnych szkodników rzepaku ozimego. Zimują osobniki dorosłe w glebie, nalot na rzepak odbywa się wiosną, gdy temperatury gleby osiągają 5-7ºC. Samice po przeprowadzeniu żeru uzupełniającego składają jaja w otwory wygryzione w pędach rzepaku. Występuje jedno pokolenie rocznie. Efektem żerowania larw w łodygach jest zahamowanie wzrostu roślin, charakterystyczne wyginanie (kształt litery S) i pękanie łodyg. Rośliny zaatakowane przez chowacze częściej są porażane przez choroby. Progiem szkodliwości jest 10 chrząszczy zebranych w żółtym naczyniu w ciągu kolejnych 3 dni (naczynia ustawia się co najmniej 25m od brzegu pola) lub 2–4 chrząszcze zaobserwowane na 25 roślinach. Monitoring prowadzi się od początku marca do połowy kwietnia. Jak wynika z obserwacji terenowych prowadzonych przez Państwową Inspekcję Ochrony Roślin i Nasiennictwa, na obszarze Polski średnie uszkodzenie roślin rzepaku ozimego w roku 2011 wyniosło 3,8%. Lokalnie uszkodzenia były niekiedy bardzo wysokie, np. w okolicy Strzelina sięgały 43,0%, w okolicy Środy Śląskiej 72% (obie miejscowości położone w województwie dolnośląskim). Jedną z przyczyn nagromadzenia się chowacza brukwiaczka na plantacji jest uprawa rzepaku w monokulturze.
-
Lenie - Szkodniki należące do rodziny leniowatych (Bibionidae) są znane i spotykane sporadycznie na roślinach uprawnych, ale po raz pierwszy, po wieloletniej przerwie, w niektórych rejonach kraju stwierdzono ich masowe występowanie. Obserwowany w 2004 r. brak wschodów zbóż jarych był spowodowany m.in. występowaniem tych szkodników. Na polach znajdowano tylko fragmenty łupin nasiennych, natomiast ziarno zostało zniszczone przez larwy leni (Wielkopolska, okolice Zielonej Góry oraz Dolny Śląsk).Lenie to muchówki o umiarkowanie owłosionym, krępym ciele, barwy czarnej, posiadające niezbyt długie, grube, wieloczłonowe czułki i grube nogi z kolcami na przednich goleniach. W ciągu roku rozwija się tylko jedno pokolenie szkodnika. Lot postaci dorosłych trwa od kwietnia do czerwca. Dla roślin uprawnych szkodliwe są postacie larwalne, długości do 15 mm, barwy ziemnisto-szarej, beznogie z ciemną głową, zaopatrzone na każdym segmencie w krótkie szczeciny i cztery kolce na końcu ciała. Młode larwy żerują początkowo na znajdujących się w glebie resztkach roślinnych. Nieco starsze żerują na korzeniach, bulwach, cebulach, szyjkach korzeniowych bądź kiełkujących nasionach, zimują na głębokości od 5 do 10 cm. Największą szkodliwością charakteryzują się starsze larwy przed przepoczwarzeniem, żerujące wczesną wiosną po przezimowaniu.Zagrożenie dla roślin ma miejsce po wystąpieniu 50 larw na 1 m2. W Polsce występują: najczęściej spotykany – leń ogrodowy oraz leń marcowy i leń czarnożyłek. W celu ograniczenia liczebności szkodnika wskazane jest także osuszanie gleby. Uproszczenia agrotechniczne, szczególnie przyorywanie dużych ilości resztek pożniwnych oraz pozostawianie samosiewów zbóż, rzepaku i innych roślin, sprzyjają rozwojowi leni. Aktualnie brak jest zarejestrowanych środków do zwalczania tych szkodników. Środki ochrony roślin stosowane w zwalczaniu szkodników glebowych, takich jak: drutowce, pędraki czy rolnice oraz komarnicowate, mogą ograniczać liczebność owadów należących do rodziny leniowatych.
-
Miniarki - Od niedawna wzrosła w Polsce szkodliwość miniarek. Te drobne muchówki w okresie larwalnym są wewnętrznymi pasożytami liści zbóż. Odżywiają się miękiszem palisadowym, wygryzając nieregularne korytarze. Każda larwa uszkadza tylko po jednym liściu. Gdy uszkodzenie jest silne zasycha cała blaszka liściowa. W momencie stwierdzenia rozległych uszkodzeń na liściach, tzw. „min”, na chemiczną ochronę przed tymi szkodnikami jest już za późno. Dorosłe samice składają pojedynczo po 20-30 jaj na górnej stronie liścia, w małych wydrążonych dołeczkach, które służą miniarkom do pobierania pokarmu. W ciągu roku rozwijają się zwykle dwa pokolenia. Wstępne badania wykazały możliwość ograniczenia szkodliwości miniarek przez równoczesne chemiczne zwalczanie młodych larw skrzypionek i miniarek.
-
Pryszczarek zbożowiec - Szkodnik należący do muchówek, długość owłosionego ciała 5 mm, czarno-brązowy tułów, czerwony odwłok, długie odnóża. Dorosłe owady wydostają się z gleby około połowy maja. Larwy wnikają do pochwy liściowej, a następnie wędrują w dół źdźbła i zaczynają żer powyżej węzła na źdźble. Wczesne objawy żerowania to nabrzmiałe pochwy liściowe uszkodzonego źdźbła, pod nimi tworzą się siodłowate na rośla, w których znajdują się larwy. Następstwem uszkodzeń powodowanych przez pryszczarka zbożowca są niedorozwinięte rośliny, przedwczesna dojrzałość i niewypełnione ziarno. Pryszczarek zbożowiec jest związany z rejonami o wysokiej wilgotności powietrza; jego masowych pojawów należy się spodziewać zwłaszcza w latach o szczególnie wysokiej wilgotności.
-
Omanica prosowianka - (Ostrinia nubilalis) - motyl nocny (ćma) z rodziny omacnicowatych, szkodnik roślin uprawnych. Jest to ciepłolubny motyl nocny o rozpiętości skrzydeł od 25 do 30 mm, z wyraźnie zaznaczonym dymorfizmem płciowym. Przednie skrzydła samic są jasnobrązowe z ciemnymi brzegami i dwoma falistymi liniami poprzecznymi, natomiast u samców są brunatne z jasnymi przepaskami. Długość ciała motyli wynosi od 12-15 mm (samice są większe od samców).
-
Stonka ziemniaczana - (Leptinotarsa decemlineata) – chrząszcz z rodziny stonkowatych, gatunek zawleczony do Europy. Pospolity szkodnik upraw ziemniaków. Przedplecze ma barwę żółtą i charakterystyczny rysunek z czarnych plam. Pokrywy skrzydeł mają barwę kremową z 10 czarnymi paskami. Ciało tego owada jest owalne, o wypukłym wierzchu i płaskim spodzie. Czułki są średniej długości i masywne. Oczy o budowie złożonej znajdują się po bokach głowy.
-
Łokaś garbatek - (Zabrus gibbus) – roślinożerny gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych. Jest gatunkiem dość rzadkim, występującym sporadycznie w większym gronie. Chrząszcz barwy czarnej lub smolistoczarnej, od strony górnej najczęściej z lekkim i metalicznym połyskiem. Od strony brzusznej kolor jego przechodzi w smolistobrunatną. Część przedtułowia jest błyszcząca i wyraźnie szersza niż dłuższa. Oczy małe, pokrywy o wyraźnych i delikatnie puktowanych prążkach. Na przednich goleniach widać wyraźne dwa wierzchołkowe ostrogi.Gatunek ten w przeciwieństwie do innych chrząszczy, które w większości są mięsożerne jest gatunkiem roślinożernym. Dorosłe osobniki wchodzą na dojrzewające kłosy zbóż wyjadając tam ziarna, larwy natomiast odżywiają się młodymi liśćmi tych zbóż. Z tego względu chrząszcz ten zaliczany jest do szkodników, choć nie na taka skalę jak inne (wyrządza mniej szkód).
-
Śmietka kiełkówka - Hylemyia florilega Zett. = Phorbia platura Meig. = Delia platura Meig. Mucha o długości 3-5 mm barwy szarej z trzema brunatnymi smużkami na przedpleczu, na odwłoku podłużna ciemniejsza smuga. Jajo wydłużone długości 1 mm, białe. Larwa beznoga, o ciele zwężonym ku przodowi, barwy kremowo-białej o długości do 7-8 mm, na końcu z koroną wyrostków. Bobówka brunatna długości 4 mm. Zimuje larwa w bobówce w 5 cm warstwie gleby. Muchówki wylatują w końcu kwietnia i początku maja. Po kopulacji składają jaja pod grudki gleby, w szczątki roślinne. Rozwój larw trwa 2-4 tygodni, przepoczwarczają się w glebie. Muchówki drugiego pokolenia pojawiają się odpowiednio w lipcu i sierpniu/wrześniu. W roku występują trzy pokolenia, ale najbardziej szkodliwe są larwy I i II pokolenia. Jest to typowy polifag powszechnie występujący w Polsce. Larwy niszczą kiełkujące ogórki i inne dyniowate, fasolę, groch, bób, bobik, łubin oraz kukurydzę. Świeżo wylęgłe larwy żerują w oborniku i resztkach roślinnych. Larwy atakują nabrzmiałe nasiona jak i kiełki niszcząc je często przed ich wyjściem na zewnątrz. Szkody są szczególnie częste w terenach osłoniętych, w rejonach stałej uprawy roślin dyniowatych, strączkowych i warzywnych. Chłodna i wilgotna pogoda sprzyja rozwojowi larw, kiedy kiełkowanie nasion jest opóżnione. Często występuje na polach regularnie nawożonych obornikiem, na glebach wilgotnych i próchnicznych.
-
Śmietka ćwiklana - ( łac. Pegomyja hyosciami Panz.). Osobnik dorosły jest szarą lub szarozieloną muchówką około 7 mm długości. Jaja do 1 mm długości, mają wrzecionowaty kształt, są białe i posiadają charakterystyczną siateczkowatą powierzchnią. Składane są w złożach, po kilka sztuk, na spodniej stronie liści. Larwa jest beznoga, kremowej barwy i dorasta do około 8 mm długości. Występuje w trzech pokoleniach w ciągu pełnego sezonu wegetacyjnego przy czym dla buraka szkodliwym jest tylko pokolenie pierwsze. Gatunek ten jest polifagiem występującym rok rocznie na obszarze całego kraju, ale tylko co kilka lat pojawia się w dużym nasileniu mogącym uszkodzić buraki. Stadium szkodliwym śmietki są larwy, które po wylęgu z jaj wgryzają się pomiędzy dolną i górną skórkę liścia wygryzając jego miękisz. Następstwem tego są duże, nieregularne plamy na liściach zwane "minami". Wczesny wysiew, właściwa agrotechnika umożliwiająca burakom stały wzrost, wykonanie 2-3 opryskiwań Bioczosem*(co 7 dni) w okresie wschodów, utrzymywanie plantacji w stanie wolnym od chwastów kwitnących oraz z rodziny komosowatych znacznie ogranicza szkody. W lata gradacji śmietki, w okresie gdy buraki znajdują się w fazie 2-3 liści właściwych, należy usunąć z roślin uszkodzone liście z larwami i zniszczyć je.
-
Chowacz rzepiczek - (Ceuthorhynchus picitarsis Gyll.) Owad, dorosłe osobniki pojawiają się w październiku, listopadzie. Larwy przedostają się do łodyg, w pobliże zawiązków liści. Znaczące uszkodzenia, zwalczanie powinno być wykonane 10-15 dni po pojawieniu się osobników dorosłych w pułapkach.
