Przeszukaj forum
Pokazywanie wyników dla tagów 'zwalczanie'.
Znaleziono 51 wyników
-
Bielinek rzepnik (Pieris rapae syn. Artogeia rapae) – owad z rzędu motyli. Skrzydła o rozpiętości 40–46 mm, białe, z czarną plamą przy wierzchołku. Na wierzchu skrzydła jedna czarna (u samca) lub dwie (u samicy) czarne plamki. Spód tylnego skrzydła żółty. Owady dorosłe można spotkać od kwietnia do początku czerwca (pokolenie wiosenne), a następnie od lipca do początku września (pokolenie letnie). Motyle pokolenia wiosennego są mniejsze niż osobniki pokolenia letniego. Imagines żywią się nektarem. Samice składają do 50 jaj[potrzebne źródło]. Gąsienice żerują w czerwcu (pierwsze pokolenia), a następnie we wrześniu i październiku (drugie pokolenie). Podstawowymi roślinami żywicielskimi gąsienic są rośliny z rodziny kapustowatych takie jak kapusta, pieprzyca, gęsiówka, czosnaczek. Roślinami żywicielskimi uzupełniającymi są rezedy. Przepoczwarczenie następuje w poczwarkach przyczepionych do rodziny żywicielskiej lub w jej pobliżu. Poczwarka jest formą zimującą. Typowe biotopy tego motyla to lasy, zarośla, pola uprawne, miedze, tereny ruderalne, ogrody i sady.
-
Śmietka kiełkówka - Hylemyia florilega Zett. = Phorbia platura Meig. = Delia platura Meig. Mucha o długości 3-5 mm barwy szarej z trzema brunatnymi smużkami na przedpleczu, na odwłoku podłużna ciemniejsza smuga. Jajo wydłużone długości 1 mm, białe. Larwa beznoga, o ciele zwężonym ku przodowi, barwy kremowo-białej o długości do 7-8 mm, na końcu z koroną wyrostków. Bobówka brunatna długości 4 mm. Zimuje larwa w bobówce w 5 cm warstwie gleby. Muchówki wylatują w końcu kwietnia i początku maja. Po kopulacji składają jaja pod grudki gleby, w szczątki roślinne. Rozwój larw trwa 2-4 tygodni, przepoczwarczają się w glebie. Muchówki drugiego pokolenia pojawiają się odpowiednio w lipcu i sierpniu/wrześniu. W roku występują trzy pokolenia, ale najbardziej szkodliwe są larwy I i II pokolenia. Jest to typowy polifag powszechnie występujący w Polsce. Larwy niszczą kiełkujące ogórki i inne dyniowate, fasolę, groch, bób, bobik, łubin oraz kukurydzę. Świeżo wylęgłe larwy żerują w oborniku i resztkach roślinnych. Larwy atakują nabrzmiałe nasiona jak i kiełki niszcząc je często przed ich wyjściem na zewnątrz. Szkody są szczególnie częste w terenach osłoniętych, w rejonach stałej uprawy roślin dyniowatych, strączkowych i warzywnych. Chłodna i wilgotna pogoda sprzyja rozwojowi larw, kiedy kiełkowanie nasion jest opóżnione. Często występuje na polach regularnie nawożonych obornikiem, na glebach wilgotnych i próchnicznych.
-
Śmietka ćwiklana - ( łac. Pegomyja hyosciami Panz.). Osobnik dorosły jest szarą lub szarozieloną muchówką około 7 mm długości. Jaja do 1 mm długości, mają wrzecionowaty kształt, są białe i posiadają charakterystyczną siateczkowatą powierzchnią. Składane są w złożach, po kilka sztuk, na spodniej stronie liści. Larwa jest beznoga, kremowej barwy i dorasta do około 8 mm długości. Występuje w trzech pokoleniach w ciągu pełnego sezonu wegetacyjnego przy czym dla buraka szkodliwym jest tylko pokolenie pierwsze. Gatunek ten jest polifagiem występującym rok rocznie na obszarze całego kraju, ale tylko co kilka lat pojawia się w dużym nasileniu mogącym uszkodzić buraki. Stadium szkodliwym śmietki są larwy, które po wylęgu z jaj wgryzają się pomiędzy dolną i górną skórkę liścia wygryzając jego miękisz. Następstwem tego są duże, nieregularne plamy na liściach zwane "minami". Wczesny wysiew, właściwa agrotechnika umożliwiająca burakom stały wzrost, wykonanie 2-3 opryskiwań Bioczosem*(co 7 dni) w okresie wschodów, utrzymywanie plantacji w stanie wolnym od chwastów kwitnących oraz z rodziny komosowatych znacznie ogranicza szkody. W lata gradacji śmietki, w okresie gdy buraki znajdują się w fazie 2-3 liści właściwych, należy usunąć z roślin uszkodzone liście z larwami i zniszczyć je.
-
Chowacz rzepiczek - (Ceuthorhynchus picitarsis Gyll.) Owad, dorosłe osobniki pojawiają się w październiku, listopadzie. Larwy przedostają się do łodyg, w pobliże zawiązków liści. Znaczące uszkodzenia, zwalczanie powinno być wykonane 10-15 dni po pojawieniu się osobników dorosłych w pułapkach.
-
Chowacz podobnik - Ceutorrhynchus assimilisl. Chrząszcz długości ok. 3 mm, jednolicie szary, pokryty białawymi łuskami. Pierwsze naloty tego chrząszcza pojawiają się w początku kwitnienia. Chrząszcze żerują w kwiatach razem ze słodyszkiem. Samica składa jajo do środka łuszczyny. Larwa może zniszczyć 3-7 nasion. Dorosła larwa wygryza się z łuszczyny i przepoczwarza się w glebie. Uszkodzone łuszczyny narażone są na inwazję pryszczarka kapustnika.
-
Chowacz granatek - często już pod koniec lutego, w temp. 4st.C, glebę opuszczają zimujące na plantacjach rzepaku dorosłe osobniki. Ich masowy lot odbywa się w temp. 12st.C. Samice składają jaja u nasady roślin. Larwy wgryzają się do pędów i szyjki korzeniowej. Szkodnik ten powoduje uszkodzenia, tj. ogonki liściowe i pędy rzepaku ozimego zaginają się, łamią i gniją, wewnątrz widać żerujące jasnokremowe larwy. Roślina gnije także od szyjki korzeniowej, która na skutek żerowania w niej wielu larw nabrzmiewa. Chowacz granatek występuje lokalnie na południu Polski oraz w Wielkopolsce.
-
Chowacz galasówka - jest to chrząszcz (Coleoptera) należący do rodziny ryjkowcowatych (Curculionidae). Występuje w całej Europie oprócz Norwegii. W Polsce pojawia się w dwóch ?asach”, letniej i wiosennej, i może powodować szkody na plantacjach roślin kapustnych. Chrząszcze rasy wiosennej” zimują w ściółce na rowach i miedzach. Wiosną przenoszą się na rośliny krzyżowe, gdzie samice od marca do maja składają jaja pojedynczo w szyjkę korzeniową. Larwy przepoczwarczają się w glebie. Owady dorosłe pojawiają się w lipcu i sierpniu i po krótkim żerowaniu na liściach schodzą na zimowanie. Rasa letnia” zimuje w stadium larw w wyroślach zwanych galasami. Larwy przepoczwarczają się wiosną, a chrząszcze pojawiają się już w końcu maja i w czerwcu. Samice składają jaja od sierpnia do września. Rasa” ta zazwyczaj występuje na plantacjach kapust późnych oraz rzepaku i rzepiku.
-
Rolnice - Rolnice to motyle średniej wielkości. Często mają szarobrunatne ubarwienie o jaśniejszych tylnych skrzydłach. Dorosłe osobniki latają najczęściej od połowy maja do połowy lipca i od sierpnia do października, po zmierzchu i w nocy. Samice składają jaja do ziemi lub na roślinie żywicielskiej. Gąsienice są nagie i żerują najczęściej w nocy. Ich cechą charakterystyczną jest spiralne zwijanie się w czasie spoczynku lub w razie zaniepokojenia. Młode gąsienice żerują na nadziemnych częściach roślin, starsze kryją się w glebie, gdzie uszkadzają kiełkujące ziarno lub wychodzą w nocy na powierzchnię i podgryzają rośliny u nasady. Uszkodzenia w okolicy szyjki korzeniowej powodują, że roślina przewraca się i zamiera. Stadium zimującym są gąsienice, zakopane w ziemi na głębokości od 10 do 15 cm. Wiosną, pod koniec kwietnia gąsienice kończą żer i przepoczwarzają się pod powierzchnią gleby.Problem rolnic pojawił się po raz pierwszy od dłuższego czasu w 2003 roku. Gąsienice żerowały nie tylko na warzywach, burakach i ziemniakach, lecz rozprzestrzeniły się także na zasiewy rzepaku ozimego i zbóż. Tak silne uszkodzenia roślin rzepaku ozimego i zbóż nie były dotychczas notowane w Polsce. W niektórych rejonach kraju liczebność gąsienic, dotyczy to zwłaszcza rolnicy zbożówki, osiągnęła od kilkudziesięciu do 200 sztuk na 1 m2. Straty spowodowane przez gąsienice, zwłaszcza na Opolszczyźnie, Dolnym Śląsku, Kujawach czy w południowej Wielkopolsce i woj. łódzkim, zmusiły wielu rolników do zaorania plantacji rzepaku oraz wcześnie posianych zbóż ozimych. Sytuacja taka miała miejsce w rejonach, gdzie stosuje się wiele uproszczeń agrotechnicznych, a na polach pozostawia się nieprzyorane resztki pożniwne, na których rozwijają się szkodniki. Badania nad rolnicami wskazują na cykliczność ich masowych pojawów, tj. gradacji rolnic, które mają miejsce co 10, 7, 5, a nawet 3 lata. Jednym z głównych czynników zmiennego występowania rolnic są warunki meteorologiczne. Najbardziej sprzyjające rozwojowi rolnic są wczesne, suche i ciepłe wiosny oraz lato, suche jesienie, a także mroźne i śnieżne zimy. Wyższe temperatury przyspieszają rozwój rolnic. Czynnik ten wpływa na częstsze występowanie drugiego pokolenia rolnic, zwiększając ich liczebność.
-
Skrzypionka - Na plantacjach zbóż pojawia się wiele szkodników powodujących znaczne obniżenie plonu głównego. W ostatnich latach nasila się występowanie skrzypionek - chrząszczy z rodziny stonkowatych. Najczęściej atakowany jest przez nie jęczmień i pszenica, ale szkodniki można też spotkać na kukurydzy i owsie. Najpierw pojawiają się owady dorosłe, które zimują w ściółce. Wiosną prowadzą żer uzupełniający na liściach zbóż i traw, ale nie ma to większego znaczenia gospodarczego. Największe szkody powodują larwy skrzypionki, które pojawiają się w fazie od początku do końca strzelania w źdźbło. Larwy są brunatno- żółte z czarną głową i ciałem pokrytym lepką masą, odżywiają się miękiszem, zdrapując go wzdłuż nerwów liści. Efektem żerowania larw są podłużne białe plamy wzdłuż nerwów liści. Szczególnie często atakowane są liść flagowy i podflagowy. Żerowanie larw na pszenicy ozimej może trwać do końca dojrzałości mlecznej. Straty ekonomiczne są wysokie, sięgają do 40 %
-
Mam problem z wołkiem zbożowym który zalągł się w jęczmieniu i pszenicy. Przechowuję ziarno w drewnianych sąsiekach mam niewiele może 1t używam tylko dla siebie (dla kur,krów). Czym mogę to zwalczyć ? podobno świece dymne są dobre ale nie wiem czy można je stosować na zboże czy musi być puste pomieszczenie, moje sąsieki są w drewnianej stodole więc nie jest zbyt szczelnie. Proszę o pomoc i doradzenie czegoś
-
Osobniki rozwijające się na topoli są jasnozielone długości do 2,5 mm, a osobniki żerujące na korzeniach marchwi są jasnożółte długości do 3 mm.
-
Śmietka ćwiklanka - Osobnik dorosły jest szarą lub szarozieloną muchówką około 7 mm długości. Jaja do 1 mm długości, mają wrzecionowaty kształt, są białe i posiadają charakterystyczną siateczkowatą powierzchnią. Składane są w złożach, po kilka sztuk, na spodniej stronie liści. Larwa jest beznoga, kremowej barwy i dorasta do około 8 mm długości.
-
Bielinek kapustnik (Pieris brassicae) – motyl dzienny z rodziny bielinkowatych (Pieridae). Rozpiętość skrzydeł 5–6 cm. Wierzchołek I pary skrzydeł z czarną plamą. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samice mają na skrzydle pierwszej pary dwie czarne plamy, które nie występują u samców. Występuje w lasach, na polach, w ogrodach i sadach. Gąsienice żerują na roślinach z rodziny krzyżowych (Brassicaceae) takich jak kapusta, gorczyca polna, rzodkiew świrzepa, a także nasturcja. Może być szkodnikiem ogrodów warzywnych. Europa, Basen Morza Śródziemnego, Afryka Północna oraz zachodnia Azja do Himalajów. Ma tendencje do migracji. W warunkach klimatycznych Europy Środkowej rocznie rozwijają się 2 pokolenia (maj–czerwiec i lipiec–wrzesień), rzadziej 3 (dodatkowe w październiku). Samice pierwszego pokolenia składają jaja przeważnie na roślinach dziko rosnących. Dopiero potomstwo kolejnego pokolenia żeruje na roślinach uprawnych.
-
Skoczek sześciorek - (Macrosteles laevis (Ribaut). Skoczek sześciorek ma w Polsce 2 pełne pokolenia. Możliwe jednak, że formy ciemne są trzecim pokoleniem tego szkodnika i rozwijają się z części złożonych jaj, które mają dać początek pierwszemu pokoleniu w kolejnym roku. Jaja zimują pod skórką źdźbeł zbóż i traw, gdzie chronione są przed warunkami zewnętrznymi. Pierwsze nimfy pojawiają się z końcem kwietnia i intensywnie żerując wysysają soki z roślin. Przechodzą 4 stadia larwalne, pomiędzy którymi linieją. Wylinki larwalne, z wbitym sztylecikiem pozostają na roślinach jeszcze przez pewien czas (Fot. 4). Pierwsze owady dorosłe pojawiają się, w sprzyjających warunkach pogodowych już w pierwszej dekadzie maja. Długość życia samców pierwszego pokolenia wynosi od tygodnia do dwóch. Samice żyją znacznie dłużej, bo od 3 do nawet 5 tygodni, składając w ciągu życia około 50 jaj (w sprzyjających warunkach nawet 150!). Po około 2 tygodniach z jaj wylęgają się nimfy, które po około 3 tygodniach żerowania i również 4 wylinkach stają się owadami dorosłymi. Często okres rozwoju obu pokoleń zazębia się, gdyż część owadów z pierwszego pokolenia może być aktywna nawet we wrześniu, kiedy większość nimf drugiego pokolenia przeobraziła się już w owady dorosłe.
-
Strąkowiec - (Acanthoscelides obtectus) – chrząszcz z rodziny strąkowcowatych na stonkowatych. Jest to niewielki chrząszcz, pochodzący z Ameryki Południowej i Środkowej, rozprzestrzeniony w wyniku transportu fasoli konsumpcyjnej. Obecnie występuje we wszystkich strefach klimatycznych, wszędzie tam gdzie uprawia się i magazynuje fasolę. Uważany jest za głównego szkodnika ziaren fasoli. Chrząszcze te są owalne, samice osiągają długość do 3,0-4,5 mm, samce są nieco mniejsze. Głowa jest silnie wydłużona, czarna z żółtymi włoskami na czole. Strona grzbietowa zabarwiona jest na kolor oliwkowy z szarymi plamkami, końce pokryw są czerwonawe, spodnia strona ciała jest koloru szarego.
-
Drobnica burakowa - (Atomaria linearis), owad z rodziny zatęchlakowatych z podrzędu chrząszczy wielożernych (Polyphaga), rozpowszechniony w całej Europie. Drobnica burakowa osiąga długość około 1 mm. Ma ciało brunatne, porośnięte drobnymi szczecinkami. Szkodnik upraw buraków. Zimują jako formy dorosłe na polach, wśród szczątków roślinnych, wiosną żerując uszkadzają liście i łodygi buraków. Z końcem wiosny wylęgają się larwy żywiące się również tym samym pokarmem. Podczas masowych pojawów drobnica burakowa może spowodować znaczne straty w uprawach.
-
Mszyca kapuściana - (Brevicoryne brassicae). Dorosłe bezskrzydłe samice, długości do 2mm, są koloru zielonego. Na końcu odwłoka po stronie grzbietowej posiadają dwa rurkowate wyrostki zwane syfonami. Całe ciało mszycy pokryte jest dość grubo białą substancją woskową, co stwarza wrażenie, że ciało mszycy ma kolor popielato zielony. Jest gatunkiem jednodomnym co oznacza, że ma jednego żywiciela. Zimuje w stadium jaja na głąbach kapusty. Wiosną wylęgające się pokolenie założycielek rodu najpierw zasiedla rzepak. Na warzywa kapustne przelatuje w czerwcu. Od tego okresu do zbiorów warzyw kapustnych rozwija się na nich dzieworodnie wydając do 8 pokoleń. Mszyce żerują w koloniach na liściach warzyw kapustnych bądź w różach kalafiorów i brokułów. Opanowane liście kapusty ulegają zniekształceniu i odbarwieniu, a roślina jest zahamowana we wzroście. Przy dużej liczebności tego szkodnika w fazie rozsady, rośliny nie zawiązują główek. zamierają. Szczególnie chętnie żerują na kapuście głowiastej białej, czerwonej, włoskiej i brukselce.
-
Pchełka rzepakowa - Chrząszcz pchełki rzepakowej jest największym spośród pchełek występujących na rzepakach. Dorosły osobnik ma długość 3-4 mm, barwę czarno-niebieską lub czarno-zieloną z metalicznym połyskiem i jest podłużnie owalny. Głowa, czułki i nogi są częściowo brunatno-czerwone. Larwa jest brudnobiała o długości 6-7 mm z ciemnobrązową głową i 3 parami odnóży na tułowiu i pokryta ciemnymi plamami i szczotkowatym owłosieniem. Na ostatnim segmencie ciała znajdują się dwa skierowane do góry kolce. Jesienią na młodych roślinach rzepaku pojawiają się dorosłe chrząszcze. Samice składają jaja w glebie przy roślinach na głębokości 1-2 cm. Jedna samica może złożyć do 800 jaj. W korzystnych warunkach pogodowych (bardzo łagodna zima – ponad 5oC) składanie jaj może się odbywać przez całą zimę. Wylęgłe larwy przechodzą na rośliny i wgryzają się do głównych nerwów liści ogonków liściowych. Żerują aż do wiosny wewnątrz roślin, przedostając się do pędów lub liścia sercowego. Od końca kwietnia do początku czerwca opuszczają rzepak i przepoczwarzają się w glebie. Chrząszcze przez krótki okres żerują, po czym zapadają w letnią diapauzę. Jesienią pojawiają się na młodych roślinach rzepaku. Pchełka rzepakowa ma tylko jedno pokolenie rocznie. Roślinami żywicielskimi oprócz rzepaku są przede wszystkim uprawne rośliny kapustowate: kapusta, brokuł, brukiew, rzepa ścierniskowa, jak też liczne dziko rosnące: gorczyca polna, rzodkiew świrzepa i tobołki polne.
-
Stonka kukurydziana - (Diabrotica virgifera) – gatunek inwazyjnego chrząszcza z rodziny stonkowatych (Chrysomelidae). Postać dorosła o długości 4,2–6,8 mm. Pokrywy skrzydeł o barwie żółtej przez pomarańczową, aż do całkowicie czarnej, często plamiste. Samce zazwyczaj ciemniejsze. Larwy 4–10 mm o barwie jasnokremowej. Groźny, kwarantannowy szkodnik kukurydzy. Larwy bytujące w glebie wgryzają się w korzenie, penetrują je aż do nasady skutkiem czego jest wnikanie patogenów, a czasem wyleganie całych roślin. Dorosłe owady preferują pyłek kwiatowy, znamiona kwiatów, rzadziej liście i odsłonięte ziarna. Pierwsze wystąpienie tego gatunku w Polsce stwierdzono w 2005 roku na terenie gminy Trzebownisko.
-
Mszyce - (Aphidoidea) – nadrodzina owadów w rzędzie pluskwiaków, obejmująca ponad 3,5 tys. gatunków, z czego w Polsce występuje kilkaset. Występują masowo, żerują na roślinach. W większości są szkodnikami upraw. Są to małe owady o miękkim i delikatnym ciele i błoniastych skrzydłach, często zredukowanych. Odwłok baryłkowaty, z zaznaczoną wyraźnie segmentacją. Przechodzą przeobrażenie niezupełne. Mszyce są roślinożerne: wysysają sok z roślin, trawiąc go częściowo, a pozostałość wydalają w postaci tzw. spadzi za pomocą syfonów. Ilość pobieranego soku jest bardzo duża, sięgając ⅓ masy owada/godz. Często są przyczyną znacznych szkód w uprawach. Przeciw mszycom stosuje się opryskiwanie pestycydami. Naturalnymi wrogami mszyc są biedronkowate i złotookowate.
-
Mam duży problem z pozbyciem się chrzanu z pola. Są to "samosiewki" chrzanu, nigdy nie był tam uprawiany. W czasie jak była tam trawa, czy później lucerna nie rozrastał się on tak bardzo, teraz gdy były zasadzone tam buraki pastewne i przeprowadzone normalne zabiegi agrotechniczne chrzan rozprzestrzenił się na większy areał i już zaczyna przeszkadzać. Jak można się go pozbyć z pola, w przyszłym roku będą tam ziemniaki.
-
Witam Czy stosował ktoś z was doglebowo w pszenżycie ozimym środki takie jak Sempra 500 SC (0,375 l/ha) + Tolurex 500 SC (1,75 l/ha) ? Chciałbym teraz jesienią zwalczyć chwasty jedno i dwuliścienne, gdyż wiosną mogę mieć problemy ze wczesnym wjechaniem w uprawę.
-
Pędraki - (dawniej w gwarze ludowej pandrak) – typ larwy oligopodialnej, typ morfologiczny postaci larwalnej owadów, z przeobrażeniem zupełnym, głównie chrząszczy (np. z rodziny żukowatych, jelonkowatych), żyjący w glebie, w kale zwierząt roślinożernych lub w próchniejącym drewnie. Charakteryzuje się dobrze rozwiniętymi odnóżami tułowiowymi i brakiem odnóży odwłokowych (larwa oligopodialna), jest gruba, wygięta, zwykle jasno ubarwiona i mało ruchliwa. Pędraki żyjące w glebie żerują na korzeniach wielu roślin, przez co często są traktowane jako szkodniki. Do gatunków, w rozwoju których występuje pędrak należą m.in.: chrabąszcz majowy, rohatyniec nosorożec, guniak czerwczyk i jelonek rogacz.
-
Strąkowiec bobowy - Jest to chrząszcz (Coleoptera) z rodziny strąkowcowatych (Bruchidae). Strąkowiec bobowy występuje w Europie Środkowej, a w Polsce pojawia się każdego roku na terenie całego kraju. Z roślin warzywnych uszkadza bób, ale występuje także na bobiku. Największe szkody powoduje na działkach i w ogródkach przydomowych, gdzie bardzo często 50?100% nasion uszkodzonych jest przez larwy. Owad dorosły, długości 4?5 mm, owalny, czarny z popielato-żółtym omszeniem, ma pokrywy czarne z białymi, regularnie rozmieszczonymi plamami , zakończenie odwłoka brunatne z dwiema ciemniejszymi plamami na bokach, nasadę czułków i stóp brunatną. Larwa jest biała z brązową głową, łukowato zgięta, walcowata, gruba, beznog, poczwarka wolna, owalna, żółtawobiała.
-
Skoczki - to szkodniki polifagiczne (różne rośliny żywicielskie). Najbardziej szkodliwy w uprawach szklarniowych jest skoczek szklarniowy, a w uprawie gruntowej często spotykanym szkodnikiem jest skoczek różany. Ten ostatni atakuje m.in. róże, jabłonie, śliwy, grusze. Pozostałe gatunki atakują żylistki, jaśminowce, werbenę, kocanki, aksamitki, rudbekie, cynie, nagietki, lwią paszcze (wyżlin), astry, dzielżany, szałwie, melisę. Gatunki mniej inwazyjne, które nie wyrządzają większych szkód (np. skoczek różanecznikowy), rozprzestrzenia zarodniki grzyba Pycnostysanus azaleae (poraża pąki kwiatostanowe w fazie pąka). Na uwagę zasługuje skoczek sześciorek, który przenosi choroby fitoplazmatyczne, np. żółtaczka astra chińskiego.
