Pszenica po pszenicy

Pszenica ozima w monokulturze, w fazie krzewienia BBCH 21–25, tworzy równomierny łan o dobrej obsadzie, jednak widoczne są miejscowe przerzedzenia i lekkie zróżnicowanie wigoru roślin, co może wynikać z presji chorób podsuszkowych i zmęczenia stanowiska po pszenicy. Liście mają prawidłową barwę, bez wyraźnych objawów rdzy, septoriozy czy mączniaka, co wskazuje na aktualnie dobrą zdrowotność części nadziemnej. Brak śladów uszkodzeń przez szkodniki liściowe. Różnice w barwie i gęstości łanu sugerują miejscowe niedobory azotu lub ograniczone warunki wzrostu w strefie korzeniowej, typowe dla uprawy pszenicy po pszenicy. Na tym etapie warto rozważyć korektę nawożenia azotowego oraz zaplanować ochronę fungicydową T1, uwzględniając podwyższone ryzyko chorób podstawy źdźbła.