Rolnictwo w Japonii
Geologiczna specyfika Japonii, kraju położonego na wyspach o pochodzeniu wulkanicznym sprawia, że rolnictwo jest gałęzią przemysłu, która wymaga znacznych nakładów. Nie tylko finansowych, ale również czasowych.
Jak wiemy, znaczną część terytorium Japonii stanowią góry, które ze swej natury nie sprzyjają uprawom rolnym (wyłączając łąki i pastwiska). Dlatego też rolnictwo jest skoncentrowane głównie na północy kraju – głównie na wyspie Hokkaido. Na największej wyspie Japonii – Honsiu, uprawia się niemal wyłącznie ryż, który nie ma takich wymagań glebowych, jak choćby pszenica, buraki, rzepak, czy ziemniaki. Te uprawy znajdziemy praktycznie tylko na Hokkaido.
Specyfika uprawy ryżu wymaga niemal ciągłej obecności wody na polach. Dlatego pola ryżowe są zazwyczaj znacznie mniejsze od pól, na których uprawia się inne rośliny. Pola ryżowe są zazwyczaj wyposażone w specjalną infrastrukturę do nawadaniania, która pozwala zachowań wymaganą ilość wody podczas okresów suszy. Jak wiemy, pozostałe uprawy w większości nie wymagają aż takiego wspomagania wodą. Z drugiej jednak strony rośliny takie jak pszenica, rzepak, czy buraki wymagają lepszych warunków glebowych, które można znaleźć właśnie na wyspie położonej na północ od Honsiu.
Wyspa ta nie sprzyja uprawom innych roślin również ze względu na mniejsze średnioroczne sumy opadów (w porównaniu do chociażby Hokkaido), wynikające z obecności zimnych prądów morskich opływających wyspę. Na Hokkaido z kolei klimat jest znacznie bardziej przyjazdy, mimo bliższego położenia względem koła podbiegunowego w porównaniu do Honsiu. Mimo usytuowania bardziej na północ, Hokkaido jest opływana przez ciepłe prądy morskie, które przynoszą stabilną wiosnę i jesień oraz wilgotne lato. Dość powiedzieć, że podczas naszego tygodniowego pobytu w Japonii, jedyny deszczowy okres „dopadł” nas właśnie na Hokkaido.
Japońska hodowla jest skoncentrowana głównie na produkcji wieprzowiny, wołowiny oraz baraniny. Znaczną część japońskiej gospodarki stanowi oczywiście również rybołóstwo (nie tylko połowy ryb, ale również owoców morza). Gospodarstwa hodowlane w Japonii jednak nie realizują w pełni zapotrzebowania lokalnego rynku. Dlatego też Japonia jest największym importertem wołowiny ze Stanów Zjednoczonych. Drób jest praktycznie nieznany w Japonii. Powszechność kurczaków na polskich (europejskich) stołach w Japonii zastępuje powszechność owoców morza, głównie krewetek. Zdecydowana większość gospodarstw zorientowanych na hodowlę znajduje się na Hokkaido, gdzie występują duże połacie łąk oraz pastwisk.
Poziom mechanizacji produkcji roślinnej jest bardzo wysoki. Rolnicy dysponują zazwyczaj bardzo wieloma maszynami o wąskiej specjalizacji. Podczas gdy w europejskich gospodarstwach rolnikom często wystarcza jeden pług, agregat uprawowo-siewny, rozsiewacz do nawozów, i opryskiwacz, japońscy rolnicy dysponują różnymi maszynami do zbioru i uprawy różnych upraw. Wynika to również z faktu zorientowania na produkcję warzyw, ziemniaków oraz chińskiego pochrzynu (pisząc potocznie, jest to „skrzyżowanie ziemniaka z rzodkiewką”).
Japońscy producenci rolni rzadko inwestują we własne kombajny do zbioru zboża i rzepaku. Zazwyczaj zbiór ten realizowany jest przez zewnętrzne firmy usługowe. Rolnicy zaś zazwyczaj łączą się w lokalne podmioty i wynajmują większe kombajny jako jeden usługobiorca. Dzięki temu usługodawca realizuje usługę na większym obszarze, co redukuje jego koszty dodatkowe (związane np z przejazdami między polami), a rolnicy, występując w większym gronie, mają większe możliwości negocjacji ceny. Podobne rozwiązania spotyka się już w europejskich gospodarstwach, ale na razie na znacznie mniejszą skalę. Co również ciekawe w kontekście zbiorów, rolnicy japońscy zazwyczaj nie wykorzystują swoich traktorów do celów transportowych. Plony są zazwyczaj wywożone z pola na samochodach ciężarowych. Niemal każdy liczący się gospodarz (czyli taki posiadający powyżej 30ha) ma przynajmniej jeden taki samochód ciężarowy.
Technologia produkcji roślin znanych nam w Europie, takich jak rzepak, pszenica, buraki cukrowe, czy ziemniaki, jest w Japonii zbliżona do technologii europejskiej. Japońscy rolnicy stosują podobne dawki nawozów oraz środków ochrony roślin, a także (jeśli dysponują) obornika. To, co odróżnia gospodarzy japońskich od europejskich, to pełne wsparcie jakie otrzymują od doradców z państwowych instytucji wspierających rolnictwo, w zakresie wyboru oraz dawek stosowanych środków oraz nawozów. Jak wiemy, wsparcie i transfer wiedzy z tego zakresu w rolnictwie europejskim jest znacznie bardziej ograniczone, a wszelka pomoc dla rolnika musi być zazwyczaj wynikiem jego inicjatywy.
0 komentarzy
Rekomendowane komentarze
Brak komentarzy do wyświetlenia.
Bądź aktywny! Zaloguj się lub utwórz konto
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony
Utwórz konto
Zarejestruj nowe konto, to proste!
Zarejestruj nowe kontoZaloguj się
Posiadasz własne konto? Użyj go!
Zaloguj się