Uprawa kukurydzy stała się w naszym kraju coraz bardziej popularna. Areał jej uprawy z szacuje się w sumie na około milion hektarów, z czego około połowa jest uprawiana na ziarno. Jest to bardzo wartościowa roślina paszowa szczególnie w żywieniu drobiu i trzody chlewnej (ziarno), ale również i bydła (kiszonka). Znajduje również zastosowanie w przemyśle młynarskim oraz przy coraz popularniejszej w Polsce produkcji biogazu. Kukurydza nie jest rośliną wymagającą co do przedplonu, dobrze również znosi uprawę w monokulturze. Najkorzystniej jest jednak, aby ewentualna uprawa w monokulturze nie trwała dłużej niż 3-4 lata, głównie ze względu na kompensację szkodników oraz duże potrzeby pokarmowe tej rośliny (szczególnie istotne jest to przy przeznaczeniu na kiszonkę). Pamiętajmy, że przy takim kierunku użytkowania co roku wynosi ona z pola większość pobranych składników. Kukurydza na wyprodukowanie 1 t ziarna wraz z plonem ubocznym pobiera ok. 20 kg N, 10 kg P2O5, 25 kg K2O, 3 kg S, 7 kg MgO, 20 g B i 40 g Zn. W praktyce jednak roślina ta miejscami uprawiana jest nawet po 10 i więcej lat na jednym stanowisku i często przy właściwej agrotechnice i nawożeniu nie powoduje to drastycznego obniżenia plonu. Kukurydza na ziarno, szczególnie ta uprawiana na oborniku, jest z kolei świetnym składnikiem płodozmianów o dużym wysyceniu zbożami. Wartość nawozowa resztek pożniwnych z udanej kukurydzy zebranej na ziarno jest porównywalna z połową dawki obornika, więc jest bardzo dobrym przedplonem dla zbóż, szczególnie jednak jarych, ze względu na późny okres schodzenia z pola tzw. ziarnówki.

Anna Rogowska