Przeszukaj forum

Lenie - Szkodniki należące do rodziny leniowatych (Bibionidae) są znane i spoty­kane sporadycznie na roślinach uprawnych, ale po raz pierwszy, po wieloletniej prze­rwie, w niektórych rejonach kraju stwierdzono ich masowe występowanie. Obserwo­wany w 2004 r. brak wschodów zbóż jarych był spowodowany m.in. występowaniem tych szkodników. Na polach znajdowano tylko fragmenty łupin nasiennych, natomiast ziarno zostało zniszczone przez larwy leni (Wielkopolska, okolice Zielonej Góry oraz Dolny Śląsk).Lenie to muchówki o umiarkowanie owłosionym, krępym ciele, barwy czarnej, po­siadające niezbyt długie, grube, wieloczłonowe czułki i grube nogi z kolcami na przed­nich goleniach. W ciągu roku rozwija się tylko jedno pokolenie szkodnika. Lot postaci dorosłych trwa od kwietnia do czerwca. Dla roślin uprawnych szkodliwe są postacie larwalne, długości do 15 mm, barwy ziemnisto-szarej, beznogie z ciemną głową, za­opatrzone na każdym segmencie w krótkie szczeciny i cztery kolce na końcu ciała. Młode larwy żerują początkowo na znajdujących się w glebie resztkach roślinnych. Nieco starsze żerują na korzeniach, bulwach, cebulach, szyjkach korzeniowych bądź kiełkujących nasionach, zimują na głębokości od 5 do 10 cm. Największą szkodliwo­ścią charakteryzują się starsze larwy przed przepoczwarzeniem, żerujące wczesną wiosną po przezimowaniu.Zagrożenie dla roślin ma miejsce po wystąpieniu 50 larw na 1 m2. W Polsce wystę­pują: najczęściej spotykany – leń ogrodowy oraz leń marcowy i leń czarnożyłek. W celu ograniczenia liczebności szkodnika wskazane jest także osuszanie gleby. Uproszczenia agrotechniczne, szczególnie przyorywanie dużych ilości resztek pożniw­nych oraz pozostawianie samosiewów zbóż, rzepaku i innych roślin, sprzyjają rozwo­jowi leni. Aktualnie brak jest zarejestrowanych środków do zwalczania tych szkodni­ków. Środki ochrony roślin stosowane w zwalczaniu szkodników glebowych, takich jak: drutowce, pędraki czy rolnice oraz komarnicowate, mogą ograniczać liczebność owadów należących do rodziny leniowatych.