Ponieważ głównym celem podróży do Japonii było zapoznanie z procesem i technologią produkcji ciągników rolniczych, nie mogło w programie zabraknąć wizyt w miejscowych fabrykach. I chociaż zazwyczaj były to miejsca, w których nie uzyskaliśmy pozwolenia na dokumentowanie w postaci zdjęć lub filmów, udało nam się zgromadzić cenne informacje, którymi chętnie się w niniejszym artykule podzielę.
Podczas pobytu w Japonii odwiedziliśmy trzy, największe (jak się potem okazało) fabryki Kuboty w Japonii – Rinkai Plant i Sakai Rinkai Plant, które znajdują się w Osace oraz Tsukuba Plant, znajdującą się na obrzeżach Tokio. Niestety tylko podczas wizyty w fabryce Tsukuba pozwolono nam na fotografowanie, a i to tylko w wyznaczonych strefach.

Podczas wizyty w fabryce Sakai Plant zaprezentowano nam przede wszystkim proces produkcyjny silników Diesla, które następnie są montowane w ciągnikach Kuboty. W tej fabryce wyjaśniono nam również zawiłości procesu dostarczania gotowych produktów (ciągników) do Europy, a także zaprezentowano podstawowe procedury kontroli jakości. Japońscy inżynierowie kładą duży nacisk na zapewnienie odpowiedniego poziomu jakości, dlatego szczegółowej kontroli podlegają nie tylko produkty końcowe wytwarzane w fabrykach Kuboty, ale również podzespoły, które są dostarczane przez zewnętrznych dostawców do fabryk.

Wizyta w fabryce Sakai Rinkai Plant miała na celu uświadomienie nam, jak ważną część w procesie produkcyjnym zajmują obszary dotyczące badań i rozwoju. W fabryce tej bowiem zaprezentowano nam szczegółową aparaturę do pomiarów wydajności pracy silnika oraz emisji spalin. Dostarczanie produktów przyjaznych środowisku to jeden z elementów misji firmy Kubota, dlatego kontrola ilości spalin stanowi niezwykle ważny element. Poza tym firma, chcąc eksplorować rynek europejski, musi się również dostosować do wyśrubowanych norm emisji spalin, które obowiązują na Starym Kontynencie.
Ostatnią z pokazanych nam dużych fabryk Kuboty była Tsukuba Plant. W niej pozwolono nam na robienie zdjęć w wybranych segmentach fabryki. Główne elementy procesu produkcyjnego, jakie nam tu przedstawiono, dotyczyły spedycji i logistyki części zamiennych dla zagranicznych partnerów Kuboty, procesu szkolenia nowo przyjmowanych pracowników do fabryki, komponowania gotowych ciągników z gotowych podzespołów (kabina, podwozie, jednostka napędowa, itp.) oraz testy gotowych maszyn. Największą atrakcją podczas wizyty w tej fabryce była możliwość podglądania pracy robotów, których zastosowanie pozwoliło zautomatyzować wiele podprocesów produkcyjnych. Ogromne ramiona tychże robotów, wykonujące cyklicznie swoją pracę, naprawdę robiły wrażenie.

We wszystkich fabrykach uderzył nas harmider tam panujący. Stukot maszyn stosowanych w produkcji, młotków, kompresorów, kluczy i rozmaitej maści sprzętu, odgłosy kierowników działów pokrzykujących na pracowników, warkot wydobywający się z testowanych maszyn, a na dokładkę jeszcze niezwykle oryginalne dźwięki, wydobywające się z głośników, które podobno sprawiają, że pracownicy fabryki się nieco relaksują. Nas one jednak bardziej irytowały i męczyły, niż sprawiały, że czulibyśmy się swobodniej. Wszystko jest pewnie jednak wyłącznie kwestią przyzwyczajenia. Może gdyby przyszło pracować w takich warunkach przez kilka miesięcy lub lat, człowiek zdołałby się przyzwyczaić. A, zdaniem jednego z kierowników w fabryce Tsukuba, zazwyczaj nowo przyjmowany pracownik do fabryki wiąże się z nią aż do emerytury. Skoro więc wytrzymują ponad czterdzieści lat w takich warunkach, to chyba nie są one takie złe.

Warto pamiętać, że Kubota ma swoje fabryki nie tylko w Japonii, ale niemal na całym świecie – od Azji po Amerykę Północną. Firma wytwarza swoje produkty w takich krajach jak Kanada, Stany Zjednoczone, Niemcy, Tajlandia oraz Indonezja. Bardziej intensywna eksploracja rynku europejskiego z pewnością będzie wymagała stworzenia dodatkowych zakładów w Europie. Takie plany zostały już przygotowane. Teraz tylko pozostało czekać na ich wdrożenie.