BOGDAN Blog

[SWL 0]

Dyskusji na forum AF przyglądam się już od dość długiego czasu. Głos zabieram rzadko, czynię to tylko wówczas, gdy potrzebne są konkrety.
Z Użyźniaczem Glebowym zetknąłem się już w 2003 roku, poszukując skutecznego rozwiązania naszych (wtedy gospodarstwo należało jeszcze do ojca) problemów z uprawą roślin. Pomimo starannej agrotechniki, należytego nawożenia i ochrony plony zaczęły spadać. Pojawił się ponadto problem nierozłożonej słomy. Użyźniacz rzeczywiście okazał się trafionym rozwiązaniem. Zaczęliśmy go stosować bezpośrednio na rozdrobnioną słomę, zamiast azotu. Ponadto posiadając gleby o wysokiej zasobności w fosfor oraz potas postanowiliśmy całkowicie zrezygnować z nawożenia gleby tymi pierwiastkami. Ku naszemu zdziwieniu okazało się, że plony z roku na rok wzrastały, a ponoszone koszty były niższe. Przez cały okres stosowania Użyźniacza sukcesywnie przeprowadzałem badania zasobności gleb (dwa razy w roku) oraz pomiary plonowania. Rezultaty tych działań przedstawia tabela.


Tab.1. Średnie zawartości składników i plonowanie roślin w latach 2003-2012*

*tylko dane dla badań „wiosennych”
** W 2011 roku uzyskany poziom plonowania rzepaku ozimego należy w naszym regionie uznać za wysoki.

Biorąc pod uwagę zalecenia poziomu nawożenia zawarte w „Zaleceniach nawozowych” (ISBN 83-09-01-625-5) Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne
w latach 2003-2012 powinniśmy łącznie zastosować pod pszenicę ozimą 325 kg fosforu na ha, 640 kg potasu na ha i 330 kg magnezu na ha, natomiast pod rzepak ozimy odpowiednio 380 kg/ha, 790 kg/ha oraz 365 kg/ha. Stosując w naszym gospodarstwie Użyźniacz ten koszt mogliśmy pominąć. Ponadto ilość zużywanego do uprawy gleby paliwa zmniejszyła się o 15-20 % (sprzęt cały czas taki sam).
Moje spostrzeżenia z minionych lat pozwalają na wyciągnięcie konkretnego wniosku.
Należy czynić wszystko, co jest w naszej mocy, by nie dopuścić do pogarszania się właściwości gleby. Konsekwencje są dla nas zbyt kosztowne.